లోకంలోకి అడుగెట్టావు కానీ
ఒక్కొక్కరికీ ఎన్ని నవ్వులు పంచావో
నీకు తెలియలేదప్పుడు !
ప్రతి తప్పటడుగూ నీది
గతులెరుగని ఒక జలపాతం
ప్రతి ముద్దు పలుకూ, అది,
జతికందని ఓ నవరాగం.
ఊహ తెలియనంత కాలం
నీ చుట్టే తిరిగిన లోకం
జరిగిందా నేడు దూరం ?
అంతేలే జగన్నాటకం !
ఇంతింతై పెరిగిన ఙానం
మలిచిన నీ ఈ పయనంలో
అడుగడుగున అంటిన మలినం
హరించింది నీ సంతోషం.
అనుమానం, స్వాతిశయం,
ఉద్రేకం, స్వార్ధపరత్వం,
నీ ఉనికను వృక్షపు మొదలు
అల్లుకు పెరిగిన పిచ్చి తీగలు !
పొరబడకోయ్ రేయని పగలు
తరచి చూడు మదిలో పొరలు
తొలగినపుడు తళుకుల తెరలు
తెల్లనైన మనసే మిగులు
ఇది బ్రతుకు సంద్రపు నిత్య మధనం -
తప్పదోయ్ కించిత్ గరళం !
ప్రతి అమాస కాదోయ్ గ్రహణం,
సాగిపోనీయ్ జీవిత గమనం.
2 comments:
ఊహ తెలియనంత కాలం
నీ చుట్టే తిరిగిన ప్రపంచం
జరిగిందా నేడు దూరం ?
అంతేలే జగన్నాటకం
these lines are really good. antyaprasa kosam baagaa kashtapaddaaru.. i would say take a small break from writing and read a lot of poetry and then you can find your own style and signature.
అఙాతగారు,
మీ సూచనకి ధన్యవాదాలు.
ఇప్పటివరకూ నేను చదివిన కవిత్వమల్లా మహాప్రస్థానం ఒక్కటే !
అందుకే ఆ తూగు మత్తులోంచి బైటపడలేక పోతున్నానేమో :)
ఇంకా చదవడానికి ప్రయత్నిస్తాను మీరు చెప్పినట్టు.
Post a Comment