కనిపించే ప్రతి అందాన్నీ
బంధించబోయిన
చూపుల తాళ్ళని తెంపుకుంటూ
బండి తరలిపోతోంది
నా ఆనందం ఇంధనంగా
స్మృతుల ధూమం, సాక్షిగా !
ఉన్నపాటున అగితే ఎంత బావుణ్ణో
మొదటినించీ వస్తే, అంతకన్నా !
ఎందుకో మరి - పయనమాగదు,
ఆశ చావదు !
అక్కడే ఆగడం సృష్టి ధర్మం కాదో
మళ్ళీ మొదలంటే అర్ధమే ఉండదో
పయనం ఎందుకో, గమ్యం ఏమిటో
అన్న తలపుల ఆటుపోట్లకి
మదిలో ఎగసే అలలని,
రెప్పలు వాల్చేసి ఇలా
కప్పేయజూస్తాను.