అంతర్ముఖం

నిశబ్ద జలపాతపు
ఎడతెగని హోరు
నన్నా వైపుగా ఈడ్చుకెళ్ళింది,
ఎందుకైతేనేం !

కొన్ని లిప్తల
అస్తమయంలో
అంతులేని ప్రశాంతత
అనుభవించేలోపే
తటాలుమని ఓ తలపు

వేయి ముక్కలై
అక్కడక్కడే తచ్చాడి
తిరిగి మౌనంలోకి
జారిపోజూస్తాను

ఆలసిపోతూ
ఓ అనుభవాన్నై
ఆగిపోయినపుడు అక్షరాన్నై,
కరిగిపోయే కాలపు
కొవ్వొత్తి అడుగున
మైనపు చుక్కనై
మిగులుతాను !

స్వేచ్ఛా గీతం

చేతి గొడుగులా పట్టి ఉంచిన దాన్ని
సడలించి చూస్తాను ఎటు లాక్కు పోతుందో
ఎగిరేటి గువ్వల జత బాటసారినై
తరలిపోవచ్చేమో, నచ్చిన తీరానికి

నిశ్చల సరోవరమైనా
నీడలు కదులుతాయి
నీడ చీల్చుకు చూడు
నిజం కనబడుతుంది
నిజం తెలిసిన నాడు తేడా ఏముంది ?
సరస్సైనా,
సాగరమైనా !

దిగంతాల స్వేచ్ఛ , కొన్ని నిట్టూర్పులు
అనంతమైన వెలుగు, కొన్ని అవమానాలు
స్వాతి చినుకులు, కొన్ని కన్నీటి చుక్కలు
ఇంద్రధనసులు, మరి కొన్ని భంగపాట్లు
భరించేదేముంది, అంతకన్నా ?

వేటూరి

"పదములు తామే పెదవులు కాగా... గుండియలే అందియలై మ్రోగ" అన్నా
"దివి, భువి, కల, నిజం స్పృశించిన మహోదయం" అన్నా
'రాలిపోయె పువ్వా నీకు రాగాలెందుకే" అన్నా ఆయినకే చెల్లింది.

వేటూరి గురించి సిరివెన్నెల ఇదివరలో చెప్పిన సంగతులు - అయిన్ని మరో సారి గుర్తు చేసుకుంటూ..........

తలొంచుకుందాం

తలొంచుకుందాం
తెలివి లేని వాళ్ళమని
తెలుగు నేలపై కలియుగాన
యదు కులం మనమని

దురాశే తన శ్వాసై
పర ధర్మం
పడగలు సారించిన
వేళ
మునుపటి ప్రతి గాయం
మేనిపై మాసిపోక ముందే
రక్తపు రుచి మరిగిన
రాబందులు
ప్రజలు రెచ్చగ
పెట్టిన చిచ్చుల
మరొక్క గాయం
చుట్టూ మూగిన
ఈగలను, పురుగులను చూసి... తలొంచుకుందాం.

మృగరాజు నాటి
ఆ అడవి నీతే
మేలనిపించే రీతిన
గొర్రెల మందల పీడించే
ఈ నక్కల ఎత్తులు జిత్తులు చూస్తూ
చేవ ఉండీ చలనం చూపని
మన నిబ్బరానికి అబ్బురపడక... తలొంచుకుందాం.

తలొంచుకుందాం
తెగువ లేని వాళ్ళమని
ప్రజాస్వామ్య వస్త్రాపహరణాన
ప్రతి నాయకుడూ దుశ్శాసనుడైతే`
ధర్మం తప్పిన
ధర్మజులం మనమని
చోద్యం చూసిన
సర్వ సభికులం మనమని !